یارغیلاما
قیز بزَک ماساسی‌نین قارشی‌سیندا دایانیب، اونون اوستونده‌کی بؤیوک
گؤزگویه باخدی. اورادا بزَکلی، قاشلاری چاتیلمیش بیر قیز وار ایدی. آرخاسیندا آچیق
گؤی رنگلی پرده‌لر آسیلمیش بیر پنجره گؤرونوردو.
قیز، «بوگون اونو گؤرمه‌سه‌یدیم، صاباحدان بو اوغلانا
سئوگیلیم دئیه‌جکدیم،» دئیه دوشوندو. «نییه اورا گئتدیم، نه‌دن اونو گؤردوم؟ آخی، نه‌دن اونو سئودیم؟! او
دا کیم ایدی من سئودیم!»
قاشلاری چاتیلدی.
«هئچ بیلمیرم اونو سئودیم می، سئومه‌دیم می؟! من اوندان تلفون
آرخاسیندا آیریلدیم.» گؤزلری یومولدو.
«آیریلارکن، منه دئمیشدی آیریلیغین نه اولدوغونو. من‌سه اوندا
هئچ آنلامامیشدیم بونو. دئدیم آیریلیق‌دیر دا، نه اولاجاق کی!» قاش-قاباغینی تورشاتدی.
«اه، بو نه آخماق فیکیر، بئله! نه سئومک، نه آیریلیق، نه او؟!
هئچ بیلمیرم بو فیکیرلر نئجه گلدی بئینیمه؟!»
نفسینی دردی بیر آزجیق.
«یوخ اما، اونو سئومه‌سه‌یدیم، نه‌دن بس بوگون آیریلیق حیسّی بورودو
منی؟! هئچ بیلمیرم کی! اما بو اوغلان نه؟! ائوله‌نه‌جه‌ییم بو تزه اوغلان؟ تام ایسته‌دی‌ییم
بیریسی. اوندا تاپا بیلمه‌دی‌ییم بوتون شئیلر بو اوغلاندا وار،» گولومسوندو.
«آما نه‌دن اونو گؤردویومده بئله اولدوم؟! بیر شئیی
ایتیرمیش کیمی بیر حیسّه قاپیلدیم! چاشدیم آ! بو نه ایش؟! من کی اونا، سنی
سئومیرم، چیخ گئت دئدیم! من کی اوندان چوخ راحات آیریلدیم، اؤزوم ایسته‌دیم!»
دیرسه‌یینی ماسایا سؤیکه‌دی.
«من کی اوندان آیریلماق اوچون چوخ یاخشی و سارسیلماز
سببلر توپلامیشدیم! اونو چوخ گوجلو سببلرله محکوم ائتدیم! داها نه‌یی آختاریرام؟! نه‌دن
بئله اینجیمیش اولورام؟! یوخ، یوخ، سفئه دویغولارا قاپیلمیشام. اونون
قاراسی باسیب منی. من هارا، اونو سئومک، اونا غریبسه‌مک هارا؟! منیم کیمی بیریسی اونون
کیمی بیر محکومو نئجه سئوه بیلر کی؟!!!»
یئرینده بیر قیمیلداندی.
«یوخ، یوخ، من بو اوغلانی سئویرم. بو هارا، او هارا؟! اما اونو
گؤرونجه نه‌دن بئله اولدوم؟! یوخسا اونو ... یوخ، یوخ، یوخ!!! من بو اوغلانی سئومه‌لی‌یم.
بو دا چیخیب گئتسه، نه اولار؟! نئیله‌رم؟! یوخ، یوخ، اونو هئچ سئومیرم. توتالیم اونو
سئویردیم، یا ایندی ده سئویرم، نه اولسون کی؟ اونو دوشوندوکده، بیلمیرم، نه‌دن
بئله اولورام؟!»
اوزو قیزاردی، اللری تیتره‌دی.
«یوخ، اونون سئوگی‌سی آدامی بیرتهَر ائدیر. اوندان اوزاقدا، آدامی آیریلیغین
قاراسی باسیر، اوره‌ییم سیخیلیر. آما بونا فیکیرله‌شَنده هئچ بیرتهَر اولمورام. حتی آیریلسام
دا بیر شئی اولمور،» دوداغی قاچدی.
«هه، اولدو، بو چوخ یاخشی اوغلان‌دیر. نه سئوگی‌سی آدامین
ایچینه ایشله‌ییر، نه آدامی زحمته سالیر، نه ده آیریلیغی قورخونج اولار ... اما اونونلا
نئیله‌ییم من؟! بو آیریلیقدان اؤزومو بیر تهَر قورتارمالی‌یام.»
کؤکسونو اؤتوردو.
«آما او وارکن، من
وارکن، آیریلیق دا اولاجاق. ایکیمیزدن بیری اولمامالی‌دیر!»
دیکسیندی.
«یوخ، اولماز، من اولمالی‌یام، قالمالی‌یام، یئنی بیریسینی
تاپمیشام، صاباحدان سئوگیلیم اولاجاق! او اولمامالی‌دیر، اونون اولماغی نه‌یه
لازیم؟! من ایسته‌دیکلریمی اوندان آلمیشام. داها اونا احتیاجیم یوخ. اما او وارکن،
آیریلیق دا سوره‌جک. او اولمامالی‌دیر، آیریلیق بیتمه‌لی‌دیر. من نییه اؤلوم کی؟! بو
ایش محکوملارینکی‌دیر. اونو...»
قیزین بنیزی گولدو!
Comments
Post a Comment