شالوار

دۆنن اۇشاقلیق ایللرینده گئیدی‌ییم شالوارلاردان بیرینی آنبارداکی کؤهنه پالتارلارین ایچینده گؤردوم، اوْن بئش ایل اؤنجه‌یه قاییتدیم. بؤیوک قارداشیمین شالواری ایدی، آرتیق اوْنون اَینینه گلمیردی، بۆکولوب ایشکافدا قالمیشدی. مندن اؤنجه قارداشیم اوْنو نئچه ایل گئیمیشدی، قارداشیم مندن اۆچ یاش بؤیوک ایدی. اوْنون پالتارلارینین یاریسیندان چوْخونو من ده گئیه‌ردیم. آنجاق آتام ایلده بیر دفعه منه بیر پارچا یئنی پالتار دا آلاردی. 

اوْ شالواری گئیمه‌یه باشلادیغیم گۆنو یاخشی خاطیرلاییرام. مکتبلرین آچیلماسینا اوْن گۆن قالمیشدی. بیرینجی صینیفه گئده‌جکدیم. 

رحمتلیک آتام الینده شالوار منیم یانیما گلدی. 

«باخ، گۆل کیمی شالواردیر، قارداشین سلیقه‌لی‌دیر، شالواری یاخشی ساخلاییب،» دئییب منه باخدی. 

قاش‌قاباغیمی ساللادیم، هئچ نه دئمه‌دیم. 

«باخ، اوْغلوم، سنه بایرامدا یئنی پالتار آلاجاغام، بۇنو بیر نئچه آیلیق گئی،» دئیه منی اوْووُتماغا چالیشدی، سوْنرا دا باشیمی اوْخشادی 

اوْ شالواری بیر ایل گئیدیم، سوْنرا اَینیمه دار گلدی، داها گئیه بیلمه‌دیم. ایکینجی صینیفه گئدَنده آتام منه چتین‌لیک‌له یئنی اۇجوز بیر شالوار آلدی. آتام فهله‌یدی .